Gülser Anne`den Tavsiyeler-17 (Tonton Babam...)

Selam arkadaşlar, nasılsınız görüşmeyeli :)

Bir yerlere koşup bir şeyler halletmek çabasıyla koşturup duruyoruz, Allah sağlık versin, elden ayaktan düşürmesi, kimseye de muhtaç etmesin... Şükür ki koşuyoruz, işlerimizi kendimiz yapabiliyoruz.

Yaşlıca bir tanıdığınız... akrabanız… var mı? Kaybetmediğiniz anneanneniz, babaanneniz, büyük baba… teyze... dayı... pamuk anneniz, tonton babanız...?

Hiç kimseniz kalmadıysa yaşlı büyüklerinizden; size bir tavsiyem var. Bu hafta sonu yarım gününüzü bir yaşlı bakım evine ayırın. Görevlilerden, ziyaretine pek gelinmeyen bir yaşlı teyzemizi veya amcamızı öğrenin. Rahatsızlığı, özlemleri, onu mutlu eden konu veya beklentileri de öğrendikten sonra çıkıp belki bir-iki alış-veriş yapıp belki minicik de çiçekli bir saksı bitkisi alarak onu ziyarete hazır hale gelin…

Düşünsenize... Belki 30-50 tl gibi bir bütçe ile bir gönül yapmaya gidiyorsunuz, artık o gün için onun tutmayan kolu, belki az gören gözü olacaksınız, açılıp duygularını söyleyemeyen kalbi olacaksınız. Niyet vermek ya; vermeye yönelmiş bu gönüle Rabbimizin vereceği maddi manevi kazanç ne büyük olur…

Ondan ne çok istiyoruz, ellerimizi açıp dua ediyoruz, sağlık, sıhhat, afiyet... yakınlarımızın evlatlarımızın iyiliği, şu işimizin, şu ilişkimizin düzelmesi, para... vs. vs. hep istiyoruz hep istiyoruz. Bizi çok sarsmayacak bu ziyaretten sonra istemeden birçok duamızın kabul olduğunu görmek hayal midir sizce?

Pamuk annenin saçlarını tarayıp, üstünü başını düzeltip, ona çiçeğini sunup 1 saat kadar muhabbet etseniz... Getirdiğiniz kurabiyeyi çayla yerken ne mutlu olacaktır. Onun gönlünün derinliklerinde meydana getirdiğiniz mutluluk, yoğun minnet ve hayır duasını hissetmek, onu mutlu edeyim derken sizin gözünüzde iki huzur damlası oluşturmaz mı? Anlamsız yere harcanan, öldürülen zamanlar o kadar çok ki, günü onun yerine bunun gibi kolay ve ucuz yöntemlerle en karlı bir şekilde bitirme yolları da var.

Hayat çok kısa.

Bu kısacık zamana kendinizi sevecek, iyi hissettirecek küçük aksiyonlara zaman ayırmalı sanki... Ne dersiniz :)

Sevgiyle…